Κύπρος ειδήσεις

Η Επιτροπή Απασχόλησης και Κοινωνικών Υποθέσεων του Ευρωκοινοβουλίου προετοιμάζει έκθεση για την αξιοποίηση με τον καλύτερο δυνατό τρόπο του δυναμικού των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων (ΜμΕ) για τη δημιουργία θέσεων εργασίας. Η έκθεση τονίζει μεν τη σημασία που έχουν οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις στην οικονομία, και τις προοπτικές που έχουν τόσο για τη δημιουργία θέσεων απασχόλησης, όσο και για την οικονομία, δυστυχώς όμως δεν λαμβάνει υπόψην ούτε τους εργαζόμενους, ούτε και την ποιότητα των θέσεων εργασίας που πρέπει να διατηρηθεί μέσα από τη στήριξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Ως σκιώδης εισηγητής της Ευρωπαϊκής Ενωτικής Αριστεράς σταθήκαμε ιδιαίτερα επικριτικά στην έκθεση του Κοινοβουλίου. Οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις δεν είναι μόνο οικονομικά μεγέθη, και οι θέσεις εργασίας που δημιουργούν δεν μπορούν να είναι θέσεις με μισθούς πείνας, απάνθρωπα ωράρια και μη σεβασμό στα εργασιακά δικαιώματα. Έτσι, ως ομάδα, καταθέσαμε τροπολογίες για δημιουργία ασφαλών και αξιοπρεπών

Πριν λίγες μέρες πληροφορηθήκαμε ότι η πλούσια Ελβετία, που δεν θυμάμαι να την άγγιξε ποτέ οικονομική κρίση και τα συνεπακόλουθα της, δεν διέθετε δίκτυ κοινωνικής προστασίας για τους πολίτες της που βρίσκονται στα όρια της φτώχειας. Δεν διέθετε τον κατεξοχήν κοινωνικό θεσμό, τον θεσμό του Ελάχιστου Εγγυημένου Εισοδήματος. Πιστεύω ότι αυτό δεν ήταν η μεγάλη είδηση. Η πραγματική είδηση προήλθε από το γεγονός ότι η Κυβέρνηση της Ελβετίας αποφάσισε να θέσει σε Δημοψήφισμα την Εφαρμογή του Θεσμού του Ελάχιστου Εγγυημένου Εισοδήματος για τους Ελβετούς Πολίτες και τελικά απορρίφθηκε η πρόταση για εφαρμογή αυτού του σημαντικού μέτρου που θα κάλυπτε τους ευάλωτους και εκτεθειμένους πολίτες της Ελβετίας. Η Ελβετία, η πλέον ευημερούσα χώρα ολόκληρης της Ευρώπης, αναγνώρισε την αναγκαιότητα να εφαρμόσει αυτό το σύγχρονο και αποτελεσματικό κοινωνικό μέτρο, το μέτρο για Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα, για τους μη προνομιούχους πολίτες, θέτοντας το σε Δημοψήφισμα. Τελικά μέσα από Δημοψ

Οι δύο ηγέτες εισήλθαν στο στάδιο των εντατικών συνομιλιών προς αναζήτηση συνολικής συμφωνίας στο Κυπριακό. Μάλιστα, η πρώτη συνάντηση, σύμφωνα με τις δικές τους δημόσιες δηλώσεις, υπήρξε παραγωγική στο κεφάλαιο των ομοσπονδιακών αρμοδιοτήτων. Σε άλλες ειδήσεις, χιλιάδες Τουρκοκύπριοι διαδήλωσαν κατά μιας νέας απόπειρας αφομοίωσής τους από την Τουρκία, ενώ στην Ευρώπη όλα τα βλέμματα είναι στραμμένα στο βρετανικό δημοψήφισμα που θα κρίνει τη συνοχή της ΕΕ και όχι μόνον. Πολλοί, με ειλικρινή απορία και ενδιαφέρον, διερωτούνται αν υπάρχει ακόμη προοπτική συμφωνημένης λύσης στο Κυπριακό το προσεχές διάστημα. Με την όποια γνώση και ενημέρωση, θα μοιραστώ εδώ την εκτίμησή μου. Ναι, υπάρχει ακόμη προοπτική συνολικής συμφωνίας. Παρά το χρόνο που χάθηκε, παρά τα πισωγυρίσματα, παρά την τραγική διαχείριση της κοινής γνώμης και της κοινωνίας, παρά τις δυσκολίες και τα εμπόδια, η προοπτική είναι ολοζώντανη. Για τους εξής τέσσερις λόγους: • Έχει γίνει πολλή δουλειά από τους δύο ηγέτε

Στην κατεχόμενη Λευκωσία νέοι Τουρκοκύπριοι ορθώνουν ανάστημα και απορρίπτουν την προσπάθεια της Τουρκίας να τους αφομοιώσει πολιτισμικά. Οι κινητοποιήσεις τους στέλλουν όμως και ένα παράπλευρο μήνυμα σε μας, τους Ελληνοκύπριους. Είναι προφανές ότι έχουμε πολλές πολιτικές διαφορές με τους Τουρκοκύπριους, που προκύπτουν από το διαχωρισμό που γινόταν από την περίοδο της Αγγλοκρατίας. Οι διαχωριστικές αυτές γραμμές γίνονταν πιο έντονες με αποκορύφωμα τα γεγονότα του 1963-64 και την τουρκική εισβολή του 1974. Ο διαχρονικός αυτός διαχωρισμός δημιούργησε αυτό που ονομάζουμε δικοινοτική πτυχή του κυπριακού. Παρόλα αυτά υπάρχει ένας κοινός κίνδυνος. Οι Τ/κ θεωρούν ότι η διατήρηση του στάτους κβο και η διαιώνιση της ασφυκτικής παρουσίας της Τουρκίας, συνιστούν απειλή κατά της ταυτότητας και της κοινοτικής τους υπόστασης. Κάτι παρόμοιο ισχύει και για την ε/κ κοινότητα, η οποία όσο περνούν τα χρόνια θα μετρά βαριά πλήγματα από τη μη λύση του κυπριακού με αποτέλεσμα να απειλείται

Σκέψεις απ’ αφορμή την προσπάθεια για εκλογή στην Προεδρία της 71ης Γενικής Συνέλευσης. Την περασμένη βδομάδα ολοκληρώθηκε μια μεγάλη προσπάθεια για την ανάδειξη της Κύπρου στην προεδρία της 71ης Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ. Ήταν η πρώτη φορά από την ανεξαρτησία της Κυπριακής Δημοκρατίας και την ένταξη της στο διεθνή οργανισμό που διεκδικήσαμε μια τόσο σημαντική θέση, τη δεύτερη ουσιαστικά σε σημασία και συμβολισμό εντός ΟΗΕ μετά τη θέση του αιρετού μέλους του Συμβουλίου Ασφαλείας. Σκοπός αυτού του άρθρου δεν είναι να υπεισέλθει σε θέματα αποτίμησης του αποτελέσματος ούτε σε ερμηνείες και εκτιμήσεις για το πώς ψήφισε κάθε χώρα και ποιοι λόγοι υπαγόρευσαν τις επιλογές τους. Κύριος στόχος είναι να παρατεθούν μερικοί προβληματισμοί για πτυχές αυτής της προσπάθειας αλλά και για το γενικότερο θέμα της παρουσίας και της δράσης μας εντός του ΟΗΕ. Τους μήνες που προηγήθηκαν έγινε μια πολύ σημαντική, μεθοδική και οργανωμένη δουλειά από την οποία η Κύπρος κέρδισε πάρα πολλά. Κ

Από τον Απρίλη (2001) που εγκρίθηκε το περιβόητο νομοσχέδιο για το ΓΕΣΥ πέρασαν ήδη 15 χρόνια.  Ήταν το πιο πολυσυζητημένο νομοσχέδιο στα εννέα χρόνια κοινοβουλευτικής μου δράσης στην Κύπρο (2001-2009) και ιδιαίτερα κατά την περίοδο 2006-9 που ως πρόεδρος της Επιτροπής Οικονομικών παρακολουθούσα στενά το θέμα. Η τότε κυβέρνηση Παπαδόπουλου προσπάθησε έντονα για έγκριση Σχεδίου Στρατηγικής για το ΓΕΣΥ (Δεκ. 2006), προώθηση εγγράφων πολιτικής σε σχέση με το νέο Σύστημα και ψήφιση των Περί Γενικού Συστήματος Υγείας Νόμων 2001-2005 ώστε να εκσυγχρονιστούν διάφορες πτυχές του. Στόχος ήταν η εφαρμογή του ΓΕΣΥ μέχρι το δεύτερο εξάμηνο του 2008. Προηγήθηκαν μελέτες των McKinsey & Co για μετάβαση στο νέο σύστημα υγείας, συναντήσεις με ενδιαφερόμενους φορείς και αναλογιστική μελέτη κοστολόγησης του ΓεΣΥ από τον οίκο Mercer. Κι ενώ όλα φαίνονταν να βαίνουν καλώς, σημειώθηκαν ανατροπές... Αλλαγή κυβέρνησης, οικονομική κρίση , αλυσιδωτές συνέπειες... Έκτοτε μεσολάβησαν δύο νέες κυβερνήσ

Σε περιόδους οικονομικής ύφεσης ή κρίσης ακολουθούνται πολιτικές που στόχο έχουν «όλα να γίνουν ιδιωτικά και ας τρώμε πέτρες». Αυτό κάνει σήμερα η Κυβέρνηση Αναστασιάδη – ΔΗΣΥ για τα ζητήματα υγείας. Εφαρμόζει μια καλά μελετημένη τακτική ώστε να οδηγήσει σε πλήρη κατάρρευση τα δημόσια νοσοκομεία και ακολούθως να αντικαταστήσει τις υπηρεσίες τους από αντίστοιχες ιδιωτικές πρωτοβουλίες, οι οποίες μάλιστα να φαντάζουν σωτήριες. Πράγμα, το οποίο οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι μέχρι στιγμής το πέτυχε σε μεγάλο βαθμό. Βέβαια ο τελικός στόχος τους είναι να «πουλήσουν» τη δημόσια υγεία σε ένα στρατηγικό επενδυτή και τότε η Υγεία να μετατραπεί από δημόσιο κοινωνικό αγαθό σε εμπόρευμα και από κοινωνικό δικαίωμα σε ατομικό προνόμιο μόνο για όσους έχουν γεμάτο το πορτοφόλι. Ο Πρόεδρος λέει ότι είναι παραπλανημένος και η υγεία χρήζει Πρώτων Βοηθειών. Κι αυτό τη στιγμή που εξαιτίας των δικών τους χειρισμών και μεθοδεύσεων το δημόσιο σύστημα υγείας καταβαραθρώθηκε με σοβαρότατες επιπτώσε