Κύπρος ειδήσεις

Η αξιοπιστία των πολιτικών κομμάτων δεν κρίνεται μόνο προεκλογικά αλλά πρωτίστως κρίνεται μετεκλογικά.  Αποτελεί θεμελιώδες κριτήριο πολιτικού ήθους, συνέπειας και υπευθυνότητας να εξετάσουμε τις πολιτικές συμπεριφορές όλων μας, για όσα υποσχεθήκαμε ή δεν υποσχεθήκαμε προεκλογικά και σε ποιο βαθμό επιβεβαιώνονται σήμερα ή εάν κάποιοι εξαπάτησαν τελικά τους Κύπριους Πολίτες.  Ένα από τα βασικά θέματα που κυριάρχησαν στη προεκλογική περίοδο είναι η απόφαση της Κυβέρνησης να υλοποιήσει προεκλογική της υπόσχεση για Μείωση της θητείας στην Εθνική Φρουρά σε 14 μήνες. Δυστυχώς η παρούσα κυβέρνηση υπέστην ισοπεδωτική κριτική για έργο το οποίο πιθανώς δεν πρόλαβε να υλοποιήσει και την ίδια ώρα για έργο, όπως Μείωση Θητείας, που αποφάσισε να υλοποιήσει. Δηλαδή ο πολιτικός παραλογισμός και η αντιφατικότητα στο αποκορύφωμα της.  Όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης επιτέθηκαν ομαδικά στο Δημοκρατικό Συναγερμό και στη Κυβέρνηση ισχυριζόμενοι ότι η Μείωση της Θητείας, είναι προεκλογικό πυ

Σε απόσταση αναπνοής το δημοψήφισμα στο Ηνωμένο Βασίλειο. Στις 23 Ιουνίου οι Βρεττανοί αποφασίζουν για την παραμονή  ή όχι της χώρας, στην Ε.Ε.  Οι υπέρμαχοι της αποχώρησης επιμένουν στην επανάκτηση της τρωθείσας εθνικής τους κυριαρχίας. Θέλουν  αυτόνομη διαχείριση όλων των σύγχρονων  προβλημάτων  που αντιμετωπίζει η χώρα  χωρίς εξαρτήσεις από τις Βρυξέλλες. Στηλιτεύουν  την αναποτελεσματικότητα  των γραφειοκρατών των Βρυξελλών να δώσουν πανευρωπαϊκές λύσεις  στο μεταναστευτικό, το προσφυγικό, την οικονομική κρίση, την ανεργία, την ελλειμματική  κοινωνική συνοχή στα κράτη μέλη. Είναι γεγονός πως τέτοιες φωνές πληθαίνουν όλο και περισσότερο ανάμεσα σε δυσανασχετούντες ευρωπαϊους πολίτες -όχι κατ’ ανάγκη ακραίους ευρωσκεπτικιστές- που βλέπουν τα κακώς έχοντα στη σημερινή  ΕΕ. Τους ενοχλεί η   επιλεκτική ευρωπαϊκή αλληλεγγύη. Η ανεκτική στάση της Ευρώπης απέναντι στον νεοσουλτάνο Ερντογάν. Ο συνωστισμός των  προνομιούχων στον Ευρωπαϊκό Βορρά και των μειονεκτούντων  στον «υποανάπ

Η πρόσφατη δήλωση του Ρώσου Προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν, υποδεχόμενος τον Ισραηλινό πρωθυπουργό Βενιαμίν Νετανιάχου στο Κρεμλίνο, σε σχέση με την επαναπροσέγγιση Ισραήλ – Τουρκίας δεν πρέπει να ανησυχεί ιδιαίτερα την Κυπριακή πλευρά.  Το γεγονός ότι η Ρωσία αντιμετωπίζει θετικά την επαναπροσέγγιση στις σχέσεις μεταξύ Ισραήλ και Τουρκίας πρέπει να κριθεί υπό το πρίσμα των ευρύτερων γεωπολιτικών παραμέτρων που υπάρχουν και τεκταίνονται στην περιοχή. Πρωτίστως, η δήλωση θα πρέπει να ειδωθεί υπό το πρίσμα της επίσκεψης Νετανιάχου στη Ρωσία και το αντικείμενο αυτής. Τα πρώτα θέματα στην ατζέντα της επίσκεψης αναφέρονται στις εξελίξεις στη Συρία και στην μαινόμενη εκεί διαμάχη, ως επίσης και η εν εξελίξει ειρηνευτική διαδικασία. Υπό αυτό το πρίσμα και σε περίπτωση επίλυσης της σύγκρουσης, χώρες όπως οι Η.Π.Α, Ρωσία, Τουρκία και Ισραήλ επιθυμούν όπως διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο στην διαδικασία επίλυσης και ληφθούν υπόψιν οι δικές τους ανησυχίες αλλά και ενδεχομένως ρόλος στην επίλυσ

Το έγραψε και η «Αλήθεια» στις μέσα-μέσα σελίδες. Μια γραμμή κάπου στη μέση για όσους αντέξουν να διαβάσουν μέχρι τέλους τη… «Συλλουριάδα». Το προσπερνάς. Δημοσιογραφική αδεία.  Να το επαναλαμβάνει όμως ο πρόεδρος της συμπολίτευσης, αυτό πάει πολύ. Δύο τινά μπορεί να συμβαίνουν. Είτε ο πρόεδρος είναι αδιάβαστος (που δεν μας έχει συνηθίσει να είναι αδιάβαστος). Είτε ξέρει κάτι που δεν το ξέρει ο κόσμος όλος και το ξέρει μόνο ο Πρόεδρος (ένας είναι ο Πρόεδρος). Μπορεί βέβαια να του βγήκε αυθόρμητα επειδή μιλούσε στο Τρίτο του ΡΙΚ: «δεν έχει αναθεματίσει το πλαίσιο λύσης του κυπριακού» έλεγε ο Αβέρωφ Νεοφύτου προσπαθώντας να εξηγήσει «γιατί Συλλούρης και όχι Σιζόπουλος» (Δευτέρα, 6 Ιουνίου). Το επανέλαβε και ο Ευθύμιος Δίπλαρος ο νεότερος στο τηλεοπτικό ΡΙΚ την επομένη Τρίτη 7 Ιουνίου. Απ’ την ανάποδη. Με τον Σιζόπουλο, μας είπε ο Τζούνιορ, «διαφωνούμε εκ διαμέτρου με την επιδιωκόμενη λύση του κυπριακού». Το είχε πει και ο Πρόδρομος την περασμένη εβδομάδα την ώρα που όλοι κρύβον

Τα τελευταία χρόνια, τόσο στην Ελλάδα, αλλά όσο και στην Κύπρο η οικονομική ανάπτυξη αποτέλεσε ζητούμενο το οποίο ωστόσο παραμένει άμεσα συναρτημένο με τη διαφύλαξη και εμπέδωση της δημοσιονομικής πειθαρχίας, όρος ο οποίος εισέβαλε στις ζωές μας μέσω του κύριου εκφραστή της, της Γερμανίας. Η πρωτοφανής αμφισβήτηση της πιστοληπτικής ικανότητας κρατών και μάλιστα εντός της ζώνης του Ευρώ κατέστησε σαφές πως η βιώσιμη μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα οικονομική ανάπτυξη συναρτάται άμεσα, μεταξύ άλλων, από την πορεία των δημοσιονομικών μεγεθών ενός κράτους. Στην Ελλάδα, η ανικανότητα αλλά και απροθυμία των κυβερνήσεων πριν αλλά δυστυχώς και μετά το 2009 να λάβουν θαρραλέα προληπτικά μέτρα για περιστολή της διασπάθισης του δημόσιου χρήματος, την αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής και εν γένει την προώθηση μεταρρυθμίσεων στη λειτουργία του κράτους και της οικονομίας, οδήγησε σε πολυετή, βίαια και έξωθεν επιβεβλημένα δημοσιονομικά μέτρα. Η ψήφιση τις τελευταίες μέρες του επικαιροποιημένο

Όλοι επικρίνουν όλους για το παρασκήνιο που οδήγησε στην εκλογή του Δημήτρη Συλλούρη στη θέση του Προέδρου της Βουλής. Ως εάν όλες οι προηγούμενες διαδικασίες εκλογής στο αξίωμα αυτό να ήταν προϊόν κάποιας διαδικασίας που δεν είχε ως κύριο χαρακτηριστικό το παρασκήνιο με στόχο την εξυπηρέτηση κομματικών και προσωπικών σκοπιμοτήτων. Όπως πάντα, έτσι και τώρα, κάθε κόμμα χειρίστηκε τη διαδικασία με βάση την εξυπηρέτηση των βραχυπρόθεσμων συμφερόντων του και όχι στη βάση ενός πλαισίου αρχών με γνώμονα το ρόλο και τις ανάγκες του θεσμικού αξιώματος. Αν ίσχυε το τελευταίο, τότε τα κοινοβουλευτικά κόμματα θα μπορούσαν να συζητήσουν νηφάλια και συναινετικά για το πρόσωπο ενός βουλευτή με τα εξής χαρακτηριστικά: α) να έχει επαρκή κοινοβουλευτική εμπειρία (δεν είναι δυνατόν ένας πρωτάρης να γίνεται αμέσως και Πρόεδρος της Βουλής), β) να μην ηγείται κόμματος ή να παραιτηθεί με την εκλογή του ώστε να μπορεί να αφοσιωθεί στα καθήκοντά του, γ) να χαίρει ευρείας εκτίμησης και αποδοχής, να

Στον απόηχο των τελευταίων πολιτικών εξελίξεων αναδύεται, ευλόγως, ένα κρίσιμο πολιτικό ερώτημα. Εξακολουθεί να αποτελεί, για τον ΠτΔ, προτεραιότητα η επίτευξη μιας πολιτικής συμφωνίας, εντός του 2016, ή έχει επικεντρώσει, πλέον, την προσοχή του στις προεδρικές εκλογές του 2018; Η πιθανότερη ερμηνεία είναι ότι ο ΠτΔ πολιτεύεται έχοντας κατά νουν και τα δύο ενδεχόμενα. Εξακολουθεί, παρά ταύτα, να παραμένει προσηλωμένος στην προσπάθεια για επίλυση του Κυπριακού. Και θα ήταν υπερβολή να αμφισβητηθούν, επί του παρόντος, οι προθέσεις του. Δεδομένης, ωστόσο, της αδυναμίας του να προδικάσει την κατάληξη της διαπραγματευτικής προσπάθειας, αναλώνεται σε κινήσεις και τακτικισμούς προκειμένου να διαμορφώσει τις προϋποθέσεις που θα καθιστούν εφικτή την επανεκλογή του στην ΠτΔ. Στο πλαίσιο αυτής της συλλογιστικής θα πρέπει να ερμηνευτούν, για παράδειγμα, τα αντιφατικά μηνύματα σε επικοινωνιακό επίπεδο ή και η ανάδειξη Συλλούρη στην ΠτΒ, μια κίνηση που αποσκοπούσε στην αποδυνάμωση εν δυνάμει

Πολιτική αποτίμηση: 1. Η ανάπτυξη της ακροδεξιάς στην Κύπρο δεν είναι καινούριο φαινόμενο που συγχρονίζεται με την εμφάνιση του ΕΛΑΜ, αφού αντίστοιχα σύνολα αποτέλεσαν κατά καιρούς πόλο έλξης, ιδιαίτερα μέσα από τη δράση των τρομοκρατικών οργανώσεων Εθνικό Μέτωπο και ΕΟΚΑ Β’, μέσα από τη λειτουργία συγκεκριμένων φοιτητικών παρατάξεων και μαθητικών οργανώσεων, μέσα από κύκλους οργανωμένων οπαδών συγκεκριμένων αθλητικών σωματείων και μέσα από την πολιτική παρουσία συγκεκριμένων πολιτικών προσώπων που συνδέθηκαν ιστορικά με τον ακροδεξιό χώρο ή εκφέρουν ανάλογο πολιτικό λόγο. 2. Τα χαρακτηριστικά που διαθέτει η ακροδεξιά στην Κύπρο δεν είναι πρωτότυπα, αλλά ταυτίζονται με το περιεχόμενο των πολιτικών θέσεων και πρακτικών της ακροδεξιάς σε διεθνές επίπεδο, που συνοψίζονται στην προώθηση του εθνικισμού, της φυλετικής ανωτερότητας, της ξενοφοβίας, του ρατσισμού, του εξτρεμισμού και της πατριδοκαπηλίας, συνοδευόμενων από τη συλλήβδην απαξίωση του πολιτικού συστήματος και τη διεκδίκη

«Η στήριξη Συλλούρη από ΔΗΣΥ θυμίζει το γλύφω εκεί που φτύνω και ανεβάζει την πολιτική αναξιοπρέπεια σε νέο ύψος ελέω προσωπικών συμφερόντων». Αυτό έγραψε ο κ. Τριανταφυλλίδης, μέλος του Εκτελεστικού Γραφείου του ΔΗΣΥ. Τα συμπεράσματα δικά σας. Υπάρχει, όμως και συνέχεια. Η κ. Ξένια Κωνσταντίνου, μέλος του Πολιτικού Γραφείου του ΔΗΣΥ σε πρόσφατό της άρθρο έλεγε: «Ας μην ξεχνάμε ότι ο μεγάλος κερδισμένος από την αξιοποίηση του φαινομένου «Θεοχάρους» σήμερα, είναι ένας ανάλογος της πολιτικός ο οποίος για άλλη μια φορά πέτυχε να βρεθεί από το πολιτικό περιθώριο και πάλι στην Βουλή». Προφανώς μιλά για τον κ. Συλλούρη που με τις δικές τους ψήφους εξέλεξαν Προέδρο της Βουλής έναν καθαρόαιμο αντιομοσπονδιακό και υπέρ του ενιαίου κράτους. Που προεκλογικά τάχατες υπήρξαν αλληλοκτυπήματα με την κ. Θεοχάρους και τώρα φάνηκε ξεκάθαρα ότι το αίμα νερό δεν μπορεί να γίνει. Το τέκνο του Συναγερμού, ονόματι ΕΥΡΩΚΟ και σήμερα «Αλληλεγγύη», διαθέτει Ευρωβουλευτή με τις ψήφους του Δ