To ημερολόγιο του Λίο. 3 χρόνια στο Προεδρικό.Του Λεόντιου Φιλοθέου

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Πάνε κιόλας τρία χρόνια από τότε που η θεία Έλσα και η θεία Ινώ, με έκαναν δώρο στον παππού το Νίκο. Ήταν η μέρα που μου άλλαξε τη ζωή, όταν από ένα απλό μαύρο και χωρίς στον ήλιο μοίρα τεριέρ, έγινα το Πρώτο Τεριέρ της Κύπρου.

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Μην με παρεξηγήσεις για τυχόν ορθογραφικά λάθη. Όχι, δεν ξέχασα τα μαθήματα στη word που έμαθα παίζοντας με το συμβόλαιο της Θείας Χρυστάλλας. Απλά σήμερα γράφω υπό το αμυδρό φως της λάμπας του πετρελαίου. Ο θείος Βίκτωρας είπε ότι πρέπει να αρχίσουμε να συνηθίζουμε σιγά-σιγά, διότι με τη φόρα που πήρε ο Θείος Φούλης πρώτα-ύστερα θα μας κόψει το ρεύμα και στο Προεδρικό. Kι εγώ φοβάμαι το θείο Φούλη. Όταν με βλέπει (;) σκιάζομαι...

Πως πέρασαν τρία χρόνια πάντως, ούτε που το κατάλαβα. Ήδη μετρώ αντίστροφα. Δεν με πειράζει. Έχω ολόκληρο φιλετάκι στα Μεσοβούνια να τρέχω. Ο παππούς όμως είμαι σίγουρος ότι ακόμα πέντε χρονάκια τα λιγουρεύεται. Μη σας πω ότι ετοιμάζεται ήδη…

Προσωπικά το μόνο που λιγουρεύομαι είναι τα αμπελοπούλια στις σέλφι του θείου Ευγένιου. Διότι βαρέθηκα τα αποφάγια του θείου Βίκτωρα. Αυτή είναι τάχατες η ανάπτυξη;  Καλύτερα περνούν εκεί στη βουλή πάντως. Τρέχουν. Βρίζουν. Τρώνε λιχουδιές. Καλοπερνάνε. Λέτε να ζητήσω καμιά μεταγραφή στην ομάδα του θείου Φούλη;

Από την άλλη όμως έκανα καινούργιους φίλους εδώ στο Προεδρικό. Για παράδειγμα το θείο Χάρη. Συμπαθέστατος. Κι είναι τόσο χαρούμενος αυτή την εποχή. Πραγματικά πιστεύει ο θείος ότι βγήκαμε από το μνημόνιο. Μου τα εξηγάει  πάντα αργά κι ωραία, κι εγώ τον ακούω πολύ προσεκτικά. Μετά κρύβομαι. Και γελάνε μέχρι και τα αυτιά μου. 

Πιο πολύ από όλους όμως συμπαθώ το θείο Έιντε.  Ευγενέστατος κύριος. Κάθε φορά που με βλέπει μου λέει: good morning little federal dog. Λέτε να γίνω κι εγώ ομοσπονδιακός σκύλος; Σαν το φίλο μου, τον Bo Obama; Πάντως αν έχει ο κύριος Μουσταφά σκύλο θα είμαστε εκ περιτροπής. Δεν έχω πρόβλημα εγώ. Είμαι σκυλί της λύσης. Μόνο μη με ακούσει ο θείος Νικόλας. Γιατί με βλέπω να κυνηγώ ποντικούς στη Στράκκα.

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Είναι ωραίο πάντως να έχεις φίλους. Μου το λέει συχνά κι ο παππούς. «Λίο, οι φίλοι στα δύσκολα φαίνονται ». Να, τις προάλλες τον άκουσα που έλεγε στο θείο Ρίκκο «καλό Ρικκούι μου αγάπη μου, αν δεν σε στηρίξει το φιλούι σου το Νικούι σου ποιος θα σε στηρίξει;». Συγκινήθηκα… Μα πόσο καλός είναι αυτός ο παππούς;

Τη χρονιά που μας πέρασε πάντως ήμουν πολύ φρόνιμος. Δεν πείραξα κανέναν και τίποτα. Ούτε έγγραφα. Ούτε χαρτιά. Δεν άφησε κιόλας τίποτα ο θείος Μαρίνος για να πειράξω. Και με τη φόρα που έδινε τα χαρτιά όλα στη φόρα, έτρεχα κι εγώ να κρύψω τα χαρτιά του…υγείας μη μας τα έπαιρνε κι αυτά.  

Αγαπημένο μου ημερολόγιο.

Είναι ώρα να πηγαίνω σιγά-σιγά. Μεταξύ μας, όταν βαριέμαι βλέπω βίντεο υποψήφιων βουλευτών στο YouTube και διασκεδάζω. Τώρα που το ξανασκέφτομαι, θα φτιάξω κι εγώ ένα βίντεο.

«Είμαι ο Λίο. Και είμαι σκύλος. Και το κολάρο μου είναι αναπόσπαστο κομμάτι του συνόλου μου αλλά και της σκυλίσιας ζωής μου. Και θέλω και μετά τις εκλογές να σας γαβγίζω στα αυτιά».

Καλά το πάω;  Από την άλλη, σε εκλογές πάμε. Και όχι σε καλλιστεία. Σωστά θείε Πρόδρομε;