#Reddediyoruz*. Της Ξένιας Κωνσταντίνου

Εδώ και μία εβδομάδα λίγα χιλιόμετρα πιο κάτω στην κατεχόμενη Λευκωσία εξελίσσεται μία νεανική βελούδινη επανάσταση με το σύνθημα “Reddediyoruz”, που σημαίνει “Απορρίπτουμε”.

Με καθημερινές και μαζικές δραστηριότητες νέοι Τουρκοκύπριοι έστειλαν ένα δυνατό μήνυμα

αντίστασης και αμφισβήτησης της διαδικασίας που ξεκίνησε στην ψευδοβουλή την περασμένη εβδομάδας και που ολοκληρώθηκε τα ξημερώματα της Δευτέρας.

Αιτία αποτέλεσε η συζήτηση και η ψηφοφορία για τη δημιουργία του λεγόμενου «Γραφείου Συντονισμού Νεολαίας και Αθλητισμού», απόφαση η οποία τελικά μετά από μία μαραθώνια συνεδρία εγκρίθηκε με τις ψήφους των κομμάτων Εθνικής Ενότητας, του Δημοκρατικού Κόμματος και των 4 ανεξάρτητων βουλευτών.

Η συμφωνία η οποία ας σημειωθεί ότι έχει ήδη περάσει από την τουρκική εθνοσυνέλευση, προνοεί για τη σύσταση γραφείου στη Τουρκία μέσω του οποίου θα εξετάζονται όλα τα αιτήματα που αφορούν σε όλες τις δραστηριότητες αθλητισμού και νεολαίας. Όπως σημείωναν χαρακτηριστικά νέοι που βρίσκονταν στην εκδήλωση διαμαρτυρίας, πλέον οτιδήποτε αφορά στη διοίκηση και χρήση αθλητικών σταδίων, πολιτιστικών κέντρων, ακόμη και δημοτικών χώρων κατασκήνωσης θα πρέπει να περνούν από τη διαδικασία έγκρισης λειτουργών του γραφείου στην Τουρκία.

Γιατί θέλουν να το κάνουν αυτό; Επειδή «δεν είμαστε σαν εκείνους», απαντά αφοπλιστικά ένας από τους διαδηλωτές. «Θεωρούν ότι δεν είμαστε αρκετά θρήσκοι, αρκετά υπάκουοι, αρκετά ελεγχόμενοι».

Οι Τουρκοκύπριοι νέοι τις περασμένες μερικές ημέρες έδιναν μια μάχη για τις αξίες τους. Μια καθαρά ιδεολογική μάχη για το τί οι ίδιοι επιλέγουν να είναι. Για τον αυτοπροσδιορισμό τους ως κοινότητα, ως νέοι και ως Κύπριοι.

Νομίζεις ότι υπάρχει ακόμη ελπίδα για λύση τον ρωτώ; Τώρα είναι που χρειαζόμαστε τη λύση περισσότερο από ποτέ, μου απαντά. Όπως σωστά σχολίαζε ο τουρκολόγος Σώτος Κτωρής, «Το δίλημμα για τους Τουρκοκύπριους είναι ξεκάθαρο. Διαιώνιση της κοινοτικής τους ύπαρξης μέσω μιας ομοσπονδιακής λύσης εντός της Ε.Ε. ή διαιώνιση του στάτους κβο και ολοκληρωτική απορρόφηση από την Τουρκία.»

Το δικό μας δίλημμα είναι που απομένει να ξεκαθαρίσουμε και μάλιστα σύντομα. Διαιώνιση του στάτους κβο μέχρι την ολοκληρωτική προσάρτηση των κατεχομένων από την Τουρκία ή μία ομοσπονδιακή λύση που θα δημιουργεί τις βάσεις της κοινής μας συνύπαρξης;

Γιατί όσο και αν πουλάνε οι μεγαλοϊδεατισμοί, οι εθνικισμοί και οι φυλετικές ανωτερότητες, κάποια στιγμή η παραπλάνηση θα τελειώσει και αυτό που θα απομένει θα είναι η σκληρή πραγματικότητα. Η σκληρή πραγματικότητα της de facto διχοτόμησης που βρίσκεται ήδη μια ανάσα από το σήμερα.

Γι αυτό τώρα που κάναμε τον κύκλο μας και πήραν όλοι το κομμάτι της πίττας που λαχταρούσαν, ας αναμετρηθούμε με τους εαυτούς μας, με τις αλήθειες και τα ψέματα μας, με τα σωστά και τα λάθη μας και ας αποφασίσουμε τι θα απορρίψουμε και τι θα κρατήσουμε. Τι όραμα επιδιώκουμε και να το διεκδικήσουμε.

Η επιτυχία της προσπάθειας μπορεί να είναι ήδη απομακρυσμένη και καθόλου βέβαιη. Όμως θα είναι πολύ πιο υπεύθυνο και επαναστατικό από το να αποδεχθούμε στωικά και με το βλέμμα κολλημένο στο 2018 την απόλυτη οικονομική, κοινωνική και πολιτιστική προσάρτηση της μισής μας πατρίδας από την Τουρκία.

*μεταφρ. – Απορρίπτουμε